Ogłoszenia na IV Niedzielę Adwentu i Uroczystość Bożego Narodzenia
- Dziękuję księdzu Grzegorzowi Pomorskiemu za poprowadzenie dnia rekolekcji adwentowych.
- Grupie IV serdecznie dziękuję w imieniu naszej wspólnoty parafialnej za posprzątanie naszego kościoła.
- Jestem codziennie od 17.30 w konfesjonale.
- W środę od 13.30 ubieramy choinki i budujemy żłóbek.
- W piątek od 9.00 przyjdę do tych, którzy nie mogą przyjść do kościoła. Proszę o informację w zakrystii lub telefonicznie.
- Dziękuję za ofiary składane na tacę i na konto – z dopiskiem na remont kościoła .
- Pasterka w sobotę o godz. 22.00
- Za tydzień w niedzielę Uroczystość Bożego Narodzenia.
Msza św. o 11.00 i 18.00 ( nie będzie o 9.00).
- W drugi Dzień świąt w poniedziałek Msze św. o 9.00, 11.00 i 18.00.
——————————————-
Dziękuję Panu Bogu i ludziom ….
Ks. Stanisław
Ostatnie dni Adwentu, od 17 grudnia, stanowią bezpośrednie przygotowanie do celebrowania Bożego Narodzenia. Charakterystyczne dla tego czasu są Wielkie Antyfony.
Zwane są także „Antyfonami O!”, gdyż każda z nich zaczyna się właśnie od tej litery. Obecne są w liturgii Adwentu od czasów Grzegorza Wielkiego. Znane zwłaszcza z wieczornych nieszporów, kiedy śpiewamy je przed hymnem „Magnificat”, swoje miejsce znalazły też we Mszy świętej.
Antyfony te stanowią jakby okrzyki radości, wzywające Pana różnymi imionami: Mądrość, Adonai, Korzeń Jessego, Klucz Dawida, Wschód, Król narodów czy Emmanuel. Imiona te są głęboko zakorzenione we wskazujących na oczekiwanego Mesjasza proroctwach Starego Testamentu.
Piękną obietnicę kryją również pierwsze litery wyśpiewywanych w antyfonach imion – tytułów oczekiwanego Mesjasza, stanowiące akrostych: gdy odczytamy je od tyłu, powstaje tajemnicze łacińskie hasło „Ero cras” (Emmanuel – Rex – Oriens – Clavis – Radix – Adonai – Sapientia), czyli „Jutro przybędę”.
Ta część Adwentu, czasu oczekiwania na nadchodzącego Pana, zmienia trochę akcenty – dotychczas liturgicznie dotykana była raczej eschatologia. Liturgia wskazywała raczej na czasy ostateczne, na Tego, Któremu Kościół tęsknie wyśpiewuje za Apokalipsą „Marana tha”.
Wraz z Wielkimi Antyfonami bezpośrednio pojawiają się już tematy bliższe historycznemu przyjściu Syna Bożego – tajemnicy Wcielenia, takie jak Zwiastowanie. Mocniej podkreślona jest również wyjątkowa rola Maryi w dziele zbawienia.
