Parafia Najświętszego Odkupiciela w Pobierowie została erygowana 31 grudnia 1986 roku przez Biskupa Kazimierza Majdańskiego.
Od zakończenia II wojny światowej, w 1945 do 1957 roku, Pobierowo wchodziło w skład parafii Kamień Pomorski. Dalsze 30 lat należało do Gostynia Szczecińskiego.

—

Jeszcze przed rozpoczęciem budowy, 19.06.1983 roku, Jan Paweł II na Jasnej Górze poświęcił kamień węgielny. Dzisiejszą świątynię, po długich staraniach rozpoczęto budować 20 marca 1984 roku. Została wzniesiona siłami wszystkich mieszkańców i ks. Zygmunta Wawszczaka, ówczesnego proboszcza w Gostyniu.
30 listopada 1986 roku odbyła się pierwsza Msza Święta w tym kościele.

Kościół powstał na rzucie czworoboku, 16 x 16 m. Mury są z betonu i pustaków ze szlaki. Sufit beton, gruby 20 cm, w którym zabetonowano kotwy, aby było do czego przymocować łaty, a do nich blachę. Między łatami ocieplenie z wełny mineralnej. Ogniomurki betonowe, zbrojone, opierzone blachą miedzianą, na którą ściekają opady z dachu. Nie ma tradycyjnych rynien. Tę funkcję pełnią łańcuchy. Tak rozwiązano problem więźby dachowej.

Zasadniczą rolę nośną konstrukcji dachowej pełni żebro kalenicowe: jest to zbrojona belka 24 m długości, 2,5 metra wysokości, 0,5 metra szerokości. Jest ono zbetonowane, zespolone ze stropem. Żeby tę belkę zazbroić trzeba było poza kościołem zbudować do tego celu specjalne rusztowanie, bo inaczej nie można było wsuwać drutów do środka. Było to uciążliwe, jak zresztą cała konstrukcja dachowa.
Okna wstawiono w listopadzie 1986 roku (powierzchnia okien 90 m2). Wtedy był kościół tynkowany. Szyby są potrójne; w środku paski kolorowego szkła, a po obu stronach szyby bezbarwne. Okna wykonał p. Szulc z Pszczyny.

Prezbiterium usytuowane 68 cm nad posadzką. Najpierw jest jeden stopień, który służy do udzielania Komunii Świętej. Następnie 3 stopnie i na tej wysokości znajduje się ołtarz. Żeby stanąć przed tabernakulum trzeba jeszcze wejść na 2 stopnie. Każdy stopień ma 17 cm.
Posadzka, biała marianna, sprowadzona z Kudowy Zdroju. W kościele szlifowana, a w prezbiterium polerowana. Położył ją śp. Jan Waszkiewicz, w październiku 1988r. On też ma największe zasługi w powstaniu tego obiektu.

Ołtarz wykonany został z modrzewia. Konfesjonał, ambonka, sedilia, ołtarzyk Matki Bożej (1999r.), chrzcielnica (2001 r.) wykonane zostały z jesiona. Klęczniki z olchy, ławki z sosny. Drzwi główne (4 m szerokości), boczne (2 pary po 3 m), drzwi do zakrystii z jesiona. Drzwi na chór – dąb.

Droga Krzyżowa malowana na tablicach kreślarskich 53 x 73 cm., autorstwa jezuity Bronisława Podsiadło, absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. Obrazy Drogi Krzyżowej malował na probostwie, a krzyż św. Franciszka, ze względu na rozmiary (2,90m x 3,30m) na chórze w kościele. Krzyż jest z drewna lipowego. Na krzyżu nad Chrystusem Bóg Ojciec i Duch Święty. Prawą ręką Pan Jezus wskazuje, by w życiu korzystać z Sakramentu Pokuty i Eucharystii, a lewą by żyć Pismem Świętym. Pod nogami Jezusa ziemia i kosmos. Dzieła powstały lipiec /sierpień 1987 roku.

Oświetlenie kościoła założono w październiku 1996 roku przez firmę Przybylskich z Poznania. Nagłośnienie zmieniano wielokrotnie, po raz ostatni w 2015 roku.

Wieża kościelna, probostwo i pomieszczenie katechetyczne budowano równocześnie. Dzwony zostały odlane w Poznaniu przez Saturnina Skubiszyńskiego i przywiezione w 1985 roku. Wieża ma 22,5 metra wysokości. Cała wykonana jest z żelbetonu.
Stoi na płycie 7m x 7m podwójnie zbrojonej. Wieżę wieńczy krzyż zrobiony z desek, obłożony blachą miedzianą 4,5 metra wysokości. Dach jest pokryty miedzią.

Kościół posiada trzy dzwony spiżowe: Maksymilian Kolbe (100 kg), Jan Paweł II (250 kg), Maryja (360 kg). Początkowo uruchamiane były ręcznie, a od 1993 roku elektrycznie. Poruszają je elektromagnesy. Urządzenie ma zegar sterujący (10 programów). Mechanizm sterujący założył Antoni Rduch spod Wodzisławia Śląskiego. Dzwony odlane zostały w Poznaniu przez Saturnina Skubiszyńskiego, przywiezione zostały w 1985 roku.

Jeszcze przed porządkowaniem terenu przykościelnego rozpoczęte były prace przy cmentarzu. Ostatecznie przed zimą 1987 roku gotowa była kaplica cmentarna. Pierwszą osobę pochowano na cmentarzu w 1992 r. Porządkowanie terenu wokół kościoła rozpoczęto dopiero w 1994 roku. Wiosną 1999 roku, po uszykowaniu terenu przed kościołem zamontowano 50 ławek, na których mieści się 400 osób. Drewno jest zamocowane na betonowych stopach. Na początku maja 2002 roku rodzice dzieci I-komunijnych obsadzili posesję kościoła 160 ozdobnymi jałowcami.

W 2014 r. pomalowano wnętrze Kościoła i pomieszczenia zakrystii, ocieplono ławki, z myślą o okresie zimowym. Rozpoczęto także remonty i modernizacje pomieszczeń w domu parafialnym.  Zakupiono organy elektroniczne.

W 2016 r. miejscowa malarka Marzena Trzeciak-Tomczyk namalowała dwa obrazy: Matki Boskiej Częstochowskiej (ołtarz boczny) oraz św. Jana Pawła II, które zawisły w kościele jako wotum Roku Miłosierdzia.

Dekretem z dnia 27.08.2013r. po 26 latach i 8 miesiącach posługiwania, jako pierwszy proboszcz parafii w Pobierowie, ks. lic. prałat Zygmunt Wawszczak, przeszedł na zasłużoną kapłańską emeryturę, pozostając rezydentem w tutejszej parafii, służąc swoją pomocą, w miarę możliwości zdrowotnych.

Nowym proboszczem parafii w Pobierowie został mianowany ks. mgr Henryk Marszałek.
Oprócz codziennej pracy duszpasterskiej ksiądz proboszcz podjął się szeregu koniecznych inwestycji remontowych: pomalowane zostały wnętrze Kościoła i pomieszczenia zakrystii. Ocieplono ławki, z myślą o okresie zimowym. Wymieniono na nowe, nagłośnienie kościoła. Rozpoczęto remonty i modernizacje pomieszczeń w domu parafialnym. Równolegle trwały prace związane z montażem nowych głównych drzwi zewnętrznych Kościoła, oraz drzwi wewnętrznych, wraz z wiatrołapem oraz prace związane z ociepleniem zewnętrznych ścian plebani i wymianą okien.
W sierpniu 2017 r. ks. Henryk Marszałek został odwołany z parafii w Pobierowie.

Od września 2017 r. nowym proboszczem parafii w Pobierowie jest ks. kanonik mgr Stanisław Krzyżanowski.

6 września 2020 r. – niedziela – obchody  60 lat kapłaństwa ks. Zygmunta.

Fotografie